Kulturë

Ndërthurja e ngjyrave dhe fjalëve një kombinim magjik Në botën e artit ka krijues që ndërthurin dy ekspresione të mrekullueshme,...

Të shkruhet për jetën dhe veprimtarinë atdhetare të ish shokut tim të klasës së shkollës së mesme, për mikun e...

  Doli nga shtypi libri ”THESAR KOMBËTAR…” vëllimi 12, organ kryesor i Shoqatës së Shkrimtareve dhe Artistëve Shqiptarë ”Papa Klementi...

Vlerësim për ekspozitën personale të artistit Fatmir Mustafa- Karllo që u hap në Galerinë Kombëtare të Kosovës Ilir Muharremi, kritik...

  Nga Ramiz selimi Këto ditë pata rastin ta vizitoj në atelienë e tij piktorin i mirënjohur nga Linz-i Gazmend...

    Botues: Shoqata e Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë ”Papa Klementi XI Albani”, Suedi Në kuadrin e manifestimit të shënimit...

    Qiejt e kaltër të pastër si thellësi e pafund deti. Refleksion mbi mendjen time, peizazh ngjyror, e shumë vizatim i çuditshëm. Ky qiell i pastër duket i gjërë si deti. Ca rreze të bardha të diellit përpiqen ta zhdukin këtë kompozim, këtë organo, këtë stuhi melodish që veç natyra di ta kompozojë.     Vërej ca akorde të reve të vogla që po kryqëzohen njëra me tjetrën, por mbi të gjitha janë re të holla të lehta sikur avuj të ndonjë gjelle. Gjithçka lëviz nga dritarja ime e vogël. Madhështia mi picërron sytë. Dalloj xhaketën tënde  ngjyrë rrozë të pikturuar mbi bardhësinë e këtyre avujve, flokët e zi katrant e  shumë të drejta. Vet qielli tashmë bëhet i ngarkuar nga ky peizazh njerëzor me shpitrtëra engjujsh që kurrë e kurrë nuk u ndalen së kujtuari mbi brigjet e mendjes time. Ajo, ajo , ajo , është kupolë që ndriçon membranen e truit tim aty te kujtesa. Aty rrinë zgjuar shumë kujtime urash, rrugicash, kënde, mure, hapësira të hapura. Dehje shpirtrërore, katarsis, ekstazë e dashurisë, që shpërfaq figura e figura tona sikur t’i kishte pikturuar Picasso, ose t’i kishte shkruar Bukowski. Dashuria u shndërruar në ëndërr kujtimesh të së djeshmes. Seksi imazh i vetëknaqësisë pa ty. Ende nuk janë zhdukur himnet tona të kënaqësisë e tash shpartallina. Unë besoj në të kaluaren tonë, jo në të ardhmen e vetmisë e dashur. Sinjalet i shohë në qiell duke pikturuar portretin tënd aspak të ngarkuar. Je ti, me lëkurë të zbehur, të verdhë nga kontrasti i flokëve të zeza. Kjo fytyrë më gjunjëzoi, shikimi i kristaltë fluturake dikur tash mantel i errët i një vetmie përsëritëse.     Ku je, ku je? Të shohë matant këtyre copa avujsh, që qan dhe vetëm qan. Lotët më duken sikur ca pika shiu mbi fytyrën time,e këta lotë askënd nuk e djegin. Dhembjen vetëm unë e jetoj, të tjerët i hapin ombrellat se mos bëhen qull nga trishtimi yt e dashur. Askush nuk të do më shumë se unë. Gjithëmon i ke dhënë prioritet vërtetësisë. Vërtetësia është në rënkimin dhe luftën time për ty. E kuptoj që besimeve i erdhi fundi,...

Që njohja dhe të mësuarit e një apo disa gjuhëve të huaja ne ditët e sotme është domosdoshmëri e kohës,...

  I ftuari i radhës në emisionin “FAKTE me Adnan MEROVCIN” ka qenë gazetari dhe shkrimtari, Shaip Grabovci me të...

  Fjala e redaktorit të libri z. Hysen Ibrahimi​1 Doli nga shtypi libri i titulluar ”KUR LOTI PIKON”, i autores...